HomeActueelPublicatiesDe vieze man

De vieze man

Sprengers Nieuwsbrief 3-2015

Een jonge meid, laten we haar voor het gemak Astrid noemen, krijgt haar eerste baan als secretaresse bij een ingenieursbureau. Ik stel mij zo voor dat zij dat vol trots aan haar ouders heeft verteld. Pap en mam ook helemaal trots natuurlijk. En met goede moed begint Astrid aan haar eerste job! De directeur van het ingenieursbureau en zijn echtgenote vertellen er wel bij dat ze zich op kantoor representatief moet kleden. Dat leek Astrid nogal wiedes. Al keek ze wel wat vreemd op toen haar verteld werd dat ze nauwsluitende satijnen kleding en hoge hakken moest dragen. Dat de directeur die kleding speciaal voor haar in het buitenland liet maken, gaf haar toch wel wat vertrouwen. Al bleef het natuurlijk ook wel een beetje raar: het stond haar misschien best goed, maar het voelde bepaald niet prettig. Toen ze die kleding liever niet meer wilde dragen, was haar directeur ontstemd. Ontslagen zou ze worden!

Carola, een trouwe volgster van mijn columns, mailde mij laatst: “Hé Dré, verzin je dit nou allemaal, of wat?”. Ik moest haar geruststellen. Of teleurstellen, het is maar hoe je het bekijkt. Na het lezen van deze column gaat Carola vast weer aan mij  twijfelen…

Een jonge meid, laten we haar voor het gemak Astrid noemen, krijgt haar eerste baan als secretaresse bij een ingenieursbureau. Ik stel mij zo voor dat zij dat vol trots aan haar ouders heeft verteld. Pap en mam ook helemaal trots natuurlijk. En met goede moed begint Astrid aan haar eerste job!

De directeur van het ingenieursbureau en zijn echtgenote vertellen er wel bij dat ze zich op kantoor representatief moet kleden. Dat leek Astrid nogal wiedes. Al keek ze wel wat vreemd op toen haar verteld werd dat ze nauwsluitende satijnen kleding en hoge hakken moest dragen. Dat de directeur die kleding speciaal voor haar in het buitenland liet maken, gaf haar toch wel wat vertrouwen. Al bleef het natuurlijk ook wel een beetje raar: het stond haar misschien best goed, maar het voelde bepaald niet prettig. Toen ze die kleding liever niet meer wilde dragen, was haar directeur ontstemd. Ontslagen zou ze worden! Ik citeer maar even de kantonrechter:

“Uit de schriftelijke verklaringen van drie gewezen werknemers van het ingenieursbureau komt naar voren dat de directeur verlangt dat zijn secretaresse strakke satijnen kleding draagt en dat hij houdt van ‘vrouwen die glimmen’ (zoals [F] heeft verklaard). Dat dit kledingvoorschrift voor de directeur een seksuele connotatie heeft, vloeit voort uit het enkele feit dat het gaat om gladde, strak zittende satijnen kleding die de contouren van het vrouwelijke lichaam sterk accentueert. Dat dit ook het doel was, blijkt onder meer uit de stelling van Astrid dat zij een hemd niet over haar broek heen mocht dragen. Zowel Astrid als [F] benadrukken zich in satijnen kleding onbehaaglijk te hebben gevoeld en zich te hebben geschaamd. Daaruit volgt dat het kledingvoorschrift in elk geval tot gevolg had dat de persoonlijke waardigheid van deze vrouwen is aangetast.”

Schrale troost voor Astrid is dat ze een vergoeding kreeg van 20.000 euro. En voor Carola: de hele uitspraak kan je hier lezen( link). Ik kreeg er kippenvel van! De kantonrechter verwoordt het natuurlijk allemaal keurig, maar er zit een wereld van viespeukerij achter. Om jouw vraag te beantwoorden: “ik verzin niks, bij dit soort van realiteit schiet fantasie tekort!”.

Uitspraak: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBMNE:2015:6690

Deel dit artikel

Besproken rechtsgebieden

Hebt u een vraag?

Neem contact met ons op of laat uw gegevens achter, zodat we u kunnen bellen.

Laat ons u bellen