HomeActueelPublicatiesPetje af voor Liesbeth

Petje af voor Liesbeth

Geplaatst in
Sprengers nieuwsbrief 6-2013

Afgelopen vrijdag heeft de Hoge Raad bepaald dat Nederland aansprakelijk is voor de dood van drie moslimmannen in Srebrenica. In de procedure bij de Hoge Raad stonden twee vragen centraal:

1. Kan het optreden van Dutchbat aan de Staat worden toegerekend?

2. Was het optreden van Dutchbat onrechtmatig?

U kunt zelf de uitspraak nalezen op www.rechtspraak.nl. U bent vermoedelijk net zo min als ik deskundig op het gebied van het internationaal recht, maar als u een beetje Nederlands kunt lezen zult u toch al snel tot de conclusie komen dat het antwoord dat de Hoge Raad op beide vragen geeft heel simpel valt samen te vatten: “Ja!”.

De Nederlandse regering wil de uitspraak eerst ‘goed bestuderen’, zo liet premier Rutte vrijdag weten. Inmiddels zijn we ruim driedagen verder (ik schrijf dit op zondagavond 8 september 2013) en kennelijk is de regering er nog steeds niet uit. Het verbaast me niets. In 2011 is Nederland aansprakelijk gehouden voor het bloedbad in Rawagede in 1947. Excuses en 20.000 euro schadevergoeding per weduwe. Het is wel erg zuinigjes. Onze ambassadeur in Indonesië is zelfs te beroerd om de oude dames persoonlijk te ontmoeten.

Je zou toch wensen dat Rutte, als premier en historicus (en als mens!), eens zijn licht zou laten schijnen over ons verleden. “Ja, landgenoten, we moeten eindelijk eens gaan inzien dat de term ‘politionele acties’ de lading niet bepaald dekt. Nederland heeft in die jaren oorlog gevoerd en misdaden tegen de menselijkheid gepleegd. En onze hoogste rechter heeft terecht geoordeeld dat Nederland onrechtmatig heeft gehandeld bij de val van Srebrenica in 1995. Namens de Nederlandse regering wil ik dan ook…”

Ja, wat dan? Ik vrees dat we een groots gebaar wel kunnen vergeten. Toch zou dat goed zijn. Niet omdat ik Rutte persoonlijk iets zou verwijten, maar omdat we als het ware met onszelf in het reine zouden moeten zien te komen. De knieval van Willy Brandt in 1970 voor het gedenkteken van de opstand in het getto van Warschau. Zoiets. Dat zou mij althans meer zeggen dan obligate excuses na bestudering van een klip en klaar arrest van de Hoge Raad.

Rond 1987 zat ik een discussieavond voor in Rotterdam. In de zaal zaten mannen die in Indonesië hadden gevochten en mannen die toen dienst hadden geweigerd. De ene helft vertelde over de ellende van die oorlog en hoe ze daarna aan hun lot werden overgelaten, de andere helft over hun gevangenistijd en dat die doorging terwijl nazi’s gratie kregen bij de troonsafstand van Wilhelmina in 1948. Langzaam maar zeker nam het begrip voor elkaar toe en nog voordat ik een conclusie kon trekken deden de mannen dat zelf al in onvervalst Rotterdams: “We zijn eigenlijk allemaal genaaid!”.

Deze column zou hier moeten eindigen. Maar toch tot slot nog deze stelling: Je hebt goede en slechte advocaten en je hebt Liesbeth Zegveld. Zij was in bovengenoemde zaken de advocaat van de (nabestaanden van de) slachtoffers. Een advocaat die een belangrijke bijdrage levert aan het herschrijven van ‘onze’ geschiedenis: petje af!

Deel dit artikel

Hebt u een vraag?

Neem contact met ons op of laat uw gegevens achter, zodat we u kunnen bellen.

Laat ons u bellen