U kent natuurlijk allemaal BCC, al was het maar via die irritante reclame: high service, low prices. Zeven werknemers van BCC vonden de prijzen kennelijk toch niet zo heel low, want zij drukten nogal wat spullen achterover. BCC miste met enige regelmaat spullen en ging op onderzoek uit. Particuliere beveiligers hielden observaties, plaatsten camera’s en op enig moment was het duidelijk: zeven boosdoeners, die ook nog samenwerkten, verduisterden regelmatig elektronische apparatuur uit het distributiecentrum van BCC en op het laadplatform op Schiphol.
Op diefstal of verduistering staat eigenlijk maar één sanctie: ontslag op staande voet. Dan doet het er ook niet veel toe wat de waarde van de spullen is. Of je nu als medewerker van de Hema een paar sokken van € 3,99 meeneemt of als magazijnmedewerker van BCC een flatscreen TV van €1000,00: als je betrapt wordt is ontslag op staande voet je deel. En bij de gemiddelde kantonrechter heb je dan weinig kans om dat ontslag met succes aan te vechten. Die hoeft daarvoor niet eens in een wetboek te kijken, maar past eenvoudigweg het zevende gebod toe: gij zult niet stelen!
Na een ontslag op staande voet ben je niet alleen je baan en dus je inkomsten kwijt maar heb je ook nog eens geen recht op WW. En of je snel een andere baan vindt is natuurlijk ook maar zeer de vraag. Dat is op zich al vervelend genoeg allemaal, maar BCC deed (uiteraard) ook aangifte bij de politie en de werknemers werden allemaal strafrechtelijk veroordeeld. “Terecht,”, zo hoor ik u denken: “moeten ze maar met hun poten van andermans spullen afblijven!”
Maar hiermee was de kous nog niet af. Onlangs stapte BCC ook nog naar de kantonrechter om de kosten voor het onderzoek naar de verduistering te verhalen op de inmiddels ex-werknemers. De kantonrechter gaf BCC gelijk. De kosten waren gemaakt vanwege de verduisteringen en dus veroorzaakt door de werknemers zelf. Die moeten nu met zijn zevenen ruim 57.000,00 (!!) euro op zien te hoesten.
Ze zullen wel denken: no service, high prices!
