Een payrollwerknemer is officieel in dienst bij een payrollwerkgever. Dit dienstverband is meestal niet meer dan een papieren constructie. Zijn werkzaamheden verricht hij namelijk bij een ander: de opdrachtgever, ook wel de materiele werkgever genoemd. Sinds 1 januari 2015 is het voor een payrollbedrijf moeilijker een payrollmedewerker te ontslaan. Dat is geregeld in het Ontslagbesluit. Vanaf 1 juli 2015 staat dit in de Ontslagregeling.
Omstandigheden bij de opdrachtgever zijn bepalend.
Met invoering van de WWZ kent de wet kent acht redelijke gronden voor ontslag. Twee daarvan, bedrijfseconomische ontslag en ontslag wegens langdurige arbeidsongeschiktheid, worden getoetst door het UWV. Het UWV doet dat aan de hand van de regels die in de Ontslagregeling staan. Deze Ontslagregeling bepaalt dat wanneer een ontslagvergunning voor een payrollwerknemer wordt aangevraagd de omstandigheden bij de opdrachtgever bepalend zijn voor de vraag of er een redelijke grond is voor ontslag. Het eindigen van de overeenkomst tussen het payrollbedrijf en de opdrachtgever is daardoor niet langer voldoende om het dienstverband met de payrollwerknemer te kunnen beëindigen.
Het UWV zal de ontslagaanvraag op dezelfde manier beoordelen als ware de payrollwerknemer bij de opdrachtgever in dienst. Bij het bepalen van de ontslagvolgorde betekent dit dat de payrollmedewerker mee moet worden genomen in het afspiegelingsbeginsel. Hierdoor kan het voorkomen dat een werknemer die “echt” bij de opdrachtnemer in dienst is, voor ontslag in aanmerking komt, terwijl de payrollwerknemer kan blijven.
De ontslagbescherming van de payrollwerknemer is daarmee gelijk aan de ontslagbescherming van zijn collega’s die wel in dienst zijn bij de opdrachtgever. Voor ondernemingsraden die geconfronteerd worden met een reorganisatie is dit een belangrijk aandachtspunt in het advies.
