HomeActueelPublicatiesWitte boorden

Witte boorden

In SBN 2016.1

In de auto op weg naar het oosten van het land weet ik al dat het geen gemakkelijke middag gaat worden. Ik ben op weg naar een bedrijf dat op de rand van de afgrond staat. Verkopen is een optie, lukt dat niet dan dreigt sluiting of een forse reorganisatie. De OR weet zich geen raad en heeft mij gevraagd in twee personeelsbijeenkomsten uit te leggen hoe de vlag er bij hangt. Niet best, zoveel is zeker. Om mezelf een beetje op te peppen laat ik ‘Dansen op de vulkaan’ van De Dijk uit de boxen knallen. Bij een vulkaan moet je voorzichtig zijn, denk ik in mezelf.

De eerste bijeenkomst blijkt met het kantoorpersoneel te zijn. Ik krijg vragen over een vrijwillig-vertrek-regeling, over outplacement, over de kansen van de OR in een procedure bij de OK. Als ik begin met het uitleggen van de hoogte van de transitievergoeding voor het geval dat er ontslagen vallen, blijkt dat zo ongeveer iedereen dat al voor zichzelf uitgerekend heeft.

De tweede bijeenkomst is met de productiemedewerkers. Het contrast kan bijna niet groter. Was het kantoorpersoneel voor 95%  Nederlands en blank, nu is er een ruime meerderheid aan allochtonen. Al snel dreigt de vulkaan gloeiend hete lava uit te spugen. Halverwege mijn verhaal staat een grote Nederlandse man op. “Die witte boorden hebben makkelijk praten en jij ook Joostens, of hoe je ook heet. Maar wij zijn de lul. Godverdomme!.” Ik zag dat het uit de grond van zijn hart kwam. Na zijn uitbarsting ging ie meteen weer zitten. Verslagen, een beter woord heb ik er niet voor. Witte boorden. Dat was toch alweer een tijd geleden. Gerard heet hij, zo bleek toen ik buiten met hem een sigaret rookte. 31 jaar nachtdienst. “Ik snap je wel, Gerard, maar ik vond het niet zo leuk dat je mij aanviel”. “Nee man, maar jij verdient ook goud geld aan mijn ellende!” “Je kan me altijd bellen als je vragen hebt”. “Jaja, en dan betaal ik zeker de hoofdprijs!” “Voor jou doe ik het gratis”. Ik durfde simpelweg mijn uurtarief niet te noemen. Noem het witte boorden angst.

Op de terugweg dacht ik maar één ding: Lief, trek iets moois aan!

Deel dit artikel

Besproken rechtsgebieden

Hebt u een vraag?

Neem contact met ons op of laat uw gegevens achter, zodat we u kunnen bellen.

Laat ons u bellen