Elk jaar de dag voor Prinsjesdag maakt de FNV zijn inzet bekend voor de cao-onderhandelingen van het volgend jaar. Voor 2019 komt de vakbond met een looneis van minstens 5% en een bodem van €100,– per maand. Daarmee komt de bond tegemoet aan aansporingen van de directeur van de Nederlandse Bank, Klaas Knot, die al een paar jaar roept dat de bonden moeten inzetten op méér loon en dat daar ook meer dan voldoende ruimte voor is.
Een looneis stellen is één, hem binnenhalen is twéé. De praktijk is natuurlijk niet dat bonden een eis stellen en de werkgevers tekenen bij het kruisje. Om eisen kracht bij te zetten is er alleen al in dit jaar collectieve actie gevoerd door werknemers in verschillende sectoren, zoals in het streekvervoer, in het onderwijs, bij de politie en in de metaalsector.
Als je naar de cijfers kijkt zie je dat de uitkomst van cao-onderhandelingen altijd lager uitkomt dan de vooraf gestelde looneis. Was die eis voor 2018 3,5%, de einduitkomst ligt tot nu toe (stand eind augustus) gemiddeld op 2,28%. Dat scheelt een slok op een borrel. Waar gestaakt werd was het resultaat hoger. Voor werknemers in het streekvervoer bijvoorbeeld, die na stakingen blij waren met een loonsverhoging van gemiddeld 3% in de komende 2,5 jaar. Maar de chauffeurs zullen bij het horen van de looneis voor 2019 van minstens 5% misschien toch wel even terug gedacht hebben aan de befaamde uitspraak van Herman Kuiphof in 1974: “Zijn we er toch weer ingetuind!”
Goed, het is nog geen 2019. Maar je hoeft volgens mij geen helderziende te zijn om te voorspellen dat die eis van minstens 5% voor alle sectoren niet gehaald zal gaan worden. Begrijp me goed: ik gun het iedereen. Maar ik raad u aan het resultaat even af te wachten voordat u dat geld alvast uitgeeft!
